“Hè verdorie Maxime, ik had je toch gevraagd biologische spekreepjes mee te nemen en niet die met Provençaalse kruiden?”

– “Luister Annemieke, je lijkt met je vraagstelling te insinueren dat ik een vergissing zou hebben gemaakt bij het doen van de wekelijkse boodschappen. Als ik die insinuatie zou erkennen, kun je dat opvatten als een excuus, maar de vraag is hoe je het formuleert. Belangrijkste feit is dat je in elk geval spekreepjes tot je beschikking hebt.”

“Nee Maxime, weet je wát een feit is? Dat ik nu voor de zoveelste keer die maaltijdsalade met geitenkaas en honing moet klaar maken met andere ingrediënten dan waar ik om gevraagd heb. En dan is het gewoon minder lekker dan normaal. Sorry zeggen mag ook wel eens hoor!”

– “Annemieke, nu ik sterk de indruk krijg dat je me verwijt fouten te hebben gemaakt in het logistieke proces rondom het diner en je mij als hoofdschuldige lijkt aan te wijzen dat het hoofdgerecht een andere smaak heeft dan gewoonlijk, voel ik mij geroepen mezelf te verweren. Laat ik zeggen dat ik met de beste intenties naar de supermarkt ben afgereisd. Aldaar heb ik voor het schap met vleesproducten een inschatting gemaakt, waarbij ik geleund heb op mijn onderscheidende vermogen om verantwoordelijkheid te nemen daar waar dat nodig is en afhankelijk van de situatie daarop te anticiperen. Na het afwegen van diverse belangen heb ik de keuze gemaakt voor spekreepjes met Provençaalse kruiden. Die keuze zou je kunnen interpreteren als de verkeerde, afhankelijk van de omstandigheden waarin deze is gemaakt.”

“Hou die smoesjes nu eens voor je! Ik weet het mooi gemaakt Maxime: je gaat maar fijn even terug naar de winkel om die andere spekreepjes te halen. Anders geen eten voor jou vanavond.”

– “Dat lijkt me iets te kort door de bocht Annemieke. Als je me deze boodschap opnieuw laat uitvoeren, zou ik dat kunnen ervaren als een miskenning van mijn besluitvaardigheid op momenten dat het er op aan komt. Daarmee zeg ik niet dat ik je opdracht niet uit zou willen voeren, maar dat het er om gaat wat voor effect deze actie heeft op de betrokkene en het geval wil dat ik dat nu ben. Mogelijkerwijs is het zo dat er bepaalde belangen zwaarder wegen, zodat bij mij het gevoel ontstaat dat het niet zinvol lijkt om een nieuwe gang naar de supermarkt te ondernemen.”

“Weet je wat? Ik heb hier helemaal geen zin in en ga zelf wel even heen en weer. Dat eeuwige gezeur van jou ook altijd!”

– “Och lieverd. Nu lijkt het er toch sterk op alsof ik een bepaalde soort irritatie in je gezicht bespeur, terwijl daar geen enkele aanleiding voor is in mijn ogen. Aan de andere kant neig ik ernaar om toe te geven dat het mij niet verkeerd uitkomt als jij even opnieuw naar het winkelcentrum rijdt. Het geeft mij namelijk de ruimte om nog even een uitleg aan de Kamer voor te bereiden inzake de kwestie rondom de ontvoerde militairen. Ik heb geprobeerd om de Kamerleden duidelijk te maken dat ik namens Nederland excuses wil aanbieden aan Libië inzake het zonder aankondiging binnen treden van hun luchtruim, maar dat schijnen ze nog niet helemaal van me te begrijpen.”

“Maxime, er liggen nog twee sneeën oud brood en een bouillonblokje in de kast. Ik eet vanavond bij Bianca!”