“Goedemorgen, Frank. Heb je nog klachten of irritaties?” De tandarts was afgelopen maandagochtend weer even vriendelijk als normaal. Dat heeft er misschien mee te maken dat ik vaste klant ben. Hij mag niet voor niets ‘Frank’ zeggen. Want er is de afgelopen jaren behoorlijk wat verbouwd in m’n mond. Vulling hier, wortelkanaalbehandeling daar en ga zo nog maar even door. Ik denk dat mijn tandarts aan mij wel een luxueuze cruisevakantie heeft verdiend. Of twee. En dat had nog veel meer kunnen worden. Kunnen worden.
Vanaf 1 januari waren de tandartsen namelijk vrij om hun eigen prijzen te hanteren. Geen vaste landelijke tarieven meer voor het vullen van een gaatje, maar de concurrentiestrijd aangaan met andere tandheelkundigen. Het idee van minister van Volksgezondheid Edith Schippers gaf tandartsen de vrijheid om zelf te bepalen wat er voor een behandeling moet worden betaald. Tot gisteravond, want de proef werd door een meerderheid van de Tweede Kamer afgekapt. Te vroeg volgens Schippers zelf, die zich neerlegde bij het besluit van de kamer.
We moeten er als Nederlanders ook niet aan denken dat tandartsen zelf het tarief mogen gaan bepalen. De kwaliteit van de zorg komt dan in het gedrang, want wat wordt voor de artsen belangrijker? Het geld wat met een eenvoudige controle kan worden verdiend, of de kwaliteit van die behandeling? Concurrentie binnen de Nederlandse zorg een doodsteek voor de kwaliteit. “Ik ga naar Janssen, want die is zó goedkoop. En ach, een gaatje meer of minder doet me niks.” Ik hoor het de buurvrouw zo zeggen.
Gelukkig is mijn tandarts een vakman. Ook afgelopen maandag was alles weer in orde. Alleen een klein probleem met een vulling en een doorkomende verstandkies. Kan gebeuren. Als ik een volgende afspraak heb gepland geef ik hem een hand en bedank hem vriendelijk en wens hem een fijne vakantie. Geen cruise dit keer, maar een fietsvakantie in de polder.
